ခုနောက်ပိုင်း ငွေချေးရတာ ပိုလွယ်လာပါတယ်။ အိမ်တွေ၊ တိုက်ခန်းတွေ၊ ကားတွေကို ဘဏ်ချေးငွေနဲ့ ဝယ်လို့ရတယ်။ အတိုးလည်း သက်သာတယ်။
အသေးစား ငွေချေးလုပ်ငန်းတွေကနေလည်း အတိုးနှုန်း သက်သက်သာသာနဲ့ ငွေတွေ ချေးလို့ရနေပါတယ်။
ဒါပေမဲ့ အတိုးနှုန်းသက်သာတိုင်း ငွေချေးသင့်တာမဟုတ်ပါဘူး။
ကိုယ့်အတွက် ချေးငွေရဖို့ သူများတွေချေးထားတဲ့ငွေကိုပါ အာမခံ လက်မှတ်ထိုးပေးရမယ်ဆိုရင် မချေးသင့်ပါဘူး။ သူတို့မဆပ်နိုင်ပဲ ပြေးရင် ကိုယ်စိုက်ဆပ်ရမှာ။ အဲဒီလောက် မမိုက်ပါနဲ့။
မချေးခင် ကိုယ်ချေးမယ့်တဲ့ ငွေကို ဘယ်မှာသုံးမှာလဲ သေချာတွေးပါ။ အတိုးသက်သက်သာသာနဲ့ ငွေချေးပြီး အတိုးကြီးကြီးနဲ့ အကြွေးတွေ ဆပ်တာမျိုး လုပ်လို့ရပါတယ်။ ဥပမာ ၁၀ တိုးနဲ့ယူထားတဲ့ အကြွေး ၁၀ သိန်းကို အကျေဆပ်ဖို့ ၂ ကျပ်တိုးနဲ့ ငွေ ၁၀ သိန်း ချေးတာမျိုးပါ။
အကျိုးအမြတ် ရေရာသေချာပြီး ပေးရမယ့်အတိုးထက် ပိုများတဲ့ အကျိုးအမြတ်မျိုး ရနိုင်တဲ့ လုပ်ငန်းမျိုးတွေမှာ ထည့်ထားဖို့ ငွေချေးတာမျိုး လည်း ရပါတယ်။ ဥပမာ ငွေ ၁၀ သိန်း ချေးပြီး လုပ်ငန်းလုပ်တာ တစ်လ ၃ သိန်းမြတ်တယ်၊ အတိုး ၁ သိန်းပေးရတယ်ဆိုကိုက်ပါတယ်။
ဘာရယ်မဟုတ်ဘူး၊ အတိုးသက်သာလို့သာ ချေးလိုက်တာ။ လက်ထဲ ငွေကိုင်ထားမလို့၊ ရွှေဝယ်မလို့၊ ဖုန်းဝယ်မလို့၊ ဘဏ်ထဲထည့်ထားမလို့ စသဖြင့် ရည်ရွယ်ချက်မျိုးနဲ့ဆို အတိုးဘယ်လောက်သက်သာသက်သာ မချေးသင့်ပါဘူး။
ဘာလို့လည်းဆိုတော့ ချေးထားတဲ့ ငွေအတွက်အတိုးပေးနေရပါတယ်။ အဲဒီ အတိုးထက် ပိုသာတဲ့ အကျိုးအမြတ်ရနိုင်တဲ့ နေရာမှာ ငွေထည့်ထားနိုင်မှ ကိုက်မှာပါ။
ဥပမာ ငွေ ၁၀ သိန်းကို တစ်လ နှစ်ကျပ်တိုးနဲ့ ချေးလိုက်တယ်။ တစ်လမှ အတိုး ၂ သောင်းပဲ ပေးရတာ။ တန်တယ်ပေါ့။ ပြီးတော့ အဲဒီငွေကို ဘာလုပ်ရမှန်းမသိလို့ ဘဏ်ထဲပဲ ထည့်ထားလိုက်တယ်။ ဘဏ်တိုးက အများဆုံး ၇ ထောင်လောက်ပဲရမှာ။ နေရင်းထိုင်ရင်း တစ်လကို တစ်သောင်းသုံးထောင်လောက် ရှုံးနေပြီ။ ပိုဆိုးတာက လက်ထဲမှာ ငွေရှိတယ်ဆိုပြီး မလိုတဲ့ နေရာတွေမှာ လျှောက်ဖြုန်းလိုက်မိတာပါပဲ။
နောက်ထပ် ဥပမာတစ်ခုက ကိုယ့်မှာ ငွေ သိန်း ၅၀၀ ရှိတယ်။ ဘာမှမလုပ်တတ်၊ မလုပ်ရဲလို့ ဘဏ်မှာ ထည့်ထားတယ်။ စာရင်းသေနဲ့ အပ်ထားရင် တစ်နှစ် သိန်း ၄၀ အတိုးရမယ်။
သိန်း ၅၀၀ တန် တိုက်ခန်းဝယ်မယ်။ ဘဏ်ကနေ ချေးမယ်၊ သိန်း ၅၀၀ လုံး ချေးလို့ရတယ် ဆိုပါစို့။ တစ်နှစ် ၁၀% အတိုးနဲ့ဆို ၅၀ သိန်း အတိုးပေးရပါမယ်။
ဘဏ်မှာ သိန်း ၅၀၀ ကို အပ်ထားရင် ရတာက တစ်နှစ်သိန်း ၄၀၊ ဒီဘက်က တိုက်ခန်းအတွက် ငွေပြန်ချေးတာ ပေးရတဲ့အတိုးက တစ်နှစ် ၅၀ သိန်း၊ နေရင်းထိုင်ရင်း တစ်နှစ်ကို ၁၀ သိန်း ရှုံးနေပါပြီ။ ဒါမျိုးဆို ဘဏ်က ချေးငွေယူမဲ့အစား ငွေလက်ငင်းချေပြီး တိုက်ခန်းကို ဝယ်သင့်ပါတယ်။
တကယ်လို့သာ အဲဒီ သိန်း ၅၀၀ ကို ဘဏ်မှာ အပ်မထားပဲ တစ်လ ၈ သိန်း အမြတ်ရတဲ့ လုပ်ငန်းထဲထည့်ထားတယ် ဆိုပါစို့။ အမြတ် တစ်နှစ်ကို ၉၆ သိန်း ရနေတယ်။ ဒါဆိုရင်တော့ တိုက်ခန်းဝယ်ဖို့ ဘဏ်ကချေးပြီး အတိုး တစ်နှစ်ကို သိန်း ၅၀ ပေးလိုက်တာက ပိုကိုက်ပါတယ်။
ငွေမချေးခင် နောက်ထပ် စဥ်းစားရမှာက အတိုးရော အရင်းပါ ပြန်ဆပ်နိုင်စွမ်း ရှိမရှိပါ။ ပြန်မဆပ်နိုင်လောက်ဘူးဆိုတဲ့ အဖြေ ထွက်ရင် မချေးပါနဲ့။ လက်ရှိဝင်ငွေနဲ့တော့ ပြန်ဆပ်နိုင်စွမ်းရှိပါရဲ့၊ မတော်တဆ အဲဒီဝင်ငွေ ရပေါက်ရလမ်းမရှိတော့ရင်၊ အလုပ်ပြုတ်သွားရင်၊ လုပ်ငန်း အရှုံးပေါ်သွားရင် ဒီအကြွေးကို ဘယ်လိုပြန်ဆပ်မလဲဆိုတာကိုလည်း ကြိုစဥ်းစားထားရမှာပါ။
ဒီတော့ ချေးငွေယူသင့်မယူသင့် ဆိုတာက အတိုးနှုန်းသက်သာသလားဆိုတာ တစ်ခုတည်းကိုကြည့်လို့မရပဲ အရှုံးအမြတ်ကို သေချာတွက်ကြည့်၊ ရေရှည်အတွက် စဥ်းစားပြီးမှ ဆုံးဖြတ်သင့်တာမျိုးပါ။
ဆက်လက်၍ ဖတ်ရန်
ပိုးစုန်းကြူး ငွေးကြေးဆိုင်ရာ ဗဟုသုတ
Credit:
Firefly ပိုးစုန်ကြီး Personal Blog Page မှကူးယူထားသည်
No comments:
Post a Comment